Το καλάθι είναι άδειο
Πώς να παίξω με το παιδί μου;
15.11.2023
'Ολοι οι γονείς θέλουν να παίζουν με τα παιδιά τους... άλλοι με χαρά κάθονται στα πατώματα, άλλοι μόνο για να κάνουν το χατήρι στα παιδιά τους. Άλλοι έμφυτα ξέρουν τί να κάνουν για να μπούνε μέσα στο παιχνίδι κι άλλοι είναι απλώς θεατές στο θέατρο που εκτυλίσσεται μπροστά τους.
Υπάρχουν όμως γονείς που είναι πρόθυμοι να παίξουν με τα μικρά και μεγάλα παιδιά τους... αλλά δεν ξέρουν τί να κάνουν. Σάμπως... είναι παιδιά για να ξέρουν; Θυμούνται; Αυτό το άρθρο είναι γι' αυτούς τους γονείς... που έχουν την όρεξη αλλά δεν έχουν τον τρόπο.
Αρχικά αφήστε το κινητό στην άκρη. Σε άλλο δωμάτιο ιδανικά. Όλους μας χαλαρώνει το να σκρολάρουμε, αλλά δυστυχώς τα παιδιά μας αισθάνονται ότι είμαστε απόντες όταν τα μάτια μας είναι αλλού. Για 5-10-15... όσα λεπτά αποφασίσατε ότι θα τους αφιερώσετε, να είστε όλοι δικοί τους. Σώμα και μυαλό.
Μη δίνετε εσείς οδηγίες και κατευθύνσεις. Ο σκοπός του παιχνιδιού είναι να δώσουμε χώρο στη φαντασία και τη δημιουργικότητα των παιδιών μας. Οι οδηγίες μας μπορεί να τα μπερδέψουν, αποπροσανατολίσουν, ακόμα και να βαρεθούν γιατί απλούστατα δεν είναι αυτός ο τρόπος που σκέφτηκαν ότι θέλουν να εκτυλιχθεί η ιστορία τους.
Αφήστε τα να διαλέξουν αυτά τί παιχνίδι θα παίξετε. Αν δε σας ρωτήσουν τί θέλετε εσείς, τότε δεν υπάρχει λόγος η επιλογή του παιχνιδιού να γίνει από εσάς. Το ζητούμενο είναι να ευχαριστηθούν το χρόνο που τους αφιερώνετε κι όχι να καταπιεστεί με ένα παιχνίδι που δεν ήθελε τη δεδομένη στιγμή.
Δώστε του χρόνο. Το μυαλό των παιδιών δε δουλεύει ούτε με την ίδια ταχύτητα ούτε με τον ίδιο τρόπο με των ενηλίκων. Μην τα αγχώνετε και μην τα πιέζετε. Δίνοντας τους χρόνο τα βοηθάμε να κερδίσουν την ικανότητα της συγκέντρωσης, ένα πολύτιμο εφόδιο για το σχολείο κι όχι μόνο.
Παίξτε παιχνίδια ρόλων. Ο καλύτερος τρόπος για να καλλιεργηθεί η ενσυναίσθηση στα παιδιά μας είναι το να μπούνε σε διάφορους ρόλους. Βλέποντας πώς νιώθουν σε διάφορες περιστάσεις, μπορούμε να δουλέψουμε τα συναισθήματα τους, όπως τον φόβο. Επίσης η φαντασία και η δημιουργικότητα διευρύνεται μέσα από τα παιχνίδια μίμησης, καθώς καλούνται να προσομοιώσουν ιστορίες και καταστάσεις πραγματικές ή μη.
Βάλτε φαντασία, το παιχνίδι δεν είναι μόνο στο πάρκο ή στο πάτωμα. Αν είστε πολύ κουρασμένοι για παιχνίδι, κάντε κάτι άλλο μαζί με το παιδί σας. Διαβάστε ένα βιβλίο, ακούστε μουσική, φτιάξτε ένα παζλ ή ζωγραφίστε.
Μη διακόπτετε ένα παιδί που παίζει μόνο του. Αν σκεφτήκατε ότι τώρα είναι μια καλή στιγμή να παίξετε με το παιδί σας, αλλά το παιδί είναι προσηλωμένο σε ένα δικό του παιχνίδι....μην το διακόψετε! Θα χάσει τη συγκέντρωση και τον ειρμό του. Περιμένετε να τελειώσει αυτό που κάνει και προτείνετε του μετά αυτό που σκεφτήκατε.
Και μια τελευταία συμβουλή των ψυχολόγων, που αν την έχουμε κατά νου μπορούμε να αποφύγουμε πολλά δράματα πριν καν συμβούν. Αν δώσουμε στο κάθε παιδί 10' από το χρόνο μας κάθε μέρα απερίσπαστα κι αφιερωμένα μόνο σε αυτά θα τους γεμίσουμε τη “συναισθηματική δεξαμενή” με αγάπη.
"Μέσα σε κάθε παιδί υπάρχει μια "συναισθηματική δεξαμενή" που περιμένει να γεμίσει με αγάπη. Όταν ένα παιδί αισθάνεται πραγματικά ότι το αγαπούν, θα αναπτυχθεί κανονικά, αλλά όταν η δεξαμενή είναι άδεια, το παιδί θα συμπεριφέρεται άσχημα. Μεγάλο μέρος της κακής συμπεριφοράς των παιδιών υποκινείται από μία άδεια “love tank” - Gary Chapman, The Five Love Languages.
Δεν σταματάμε να παίζουμε επειδή μεγαλώνουμε. Μεγαλώνουμε επειδή σταματάμε να παίζουμε.
